دکتر امیلی ولز (خانم مک) در سال ۱۹۸۳، در تحلیل مردم شناختیِ خود در باب وضعیت سرمایه گذاری مهاجرین در لارستان چنین می نویسد: «ناحیه ی لار شباهت های بسیاری به دیگر نواحی کارگر مهاجر فرست دارد. تولیدی های کشاورزی و صنعتی لارستان رو به کاهش است و بسیار به جریان ارسال پول وابسته شده است. تولید مصارف خانگی در منطقه روز به روز کاهش می یابد. بین ۱۹۵۶ و ۱۹۶۶ درصد شغل کشاورزی در میان مردان لارستانی از ۵۷ به ۳۷ درصد کاهش یافت. کاهش کشاورزی و صنایع سنتی لزوماً منفی نیست، اما موجب کاهش فرصت های شغلی در لارستان می شود. هرچند ممکن است بسیاری از لاری ها بخواهند در زادگاهشان بمانند اما شغل به ندرت در منطقه وجود دارد.»
