آخرین نوشته بنده در باب لارستان و مهاجرت بین الملل، مربوط است به اسفند ماه پارسال بود و میبایست عذرخواهی کنم از دوستانم که مطالب را به طور منظم ادامه ندادم. هر چند احساس این که چنین مقالاتی مخاطبان و طرفداران اندکی دارد، نیز در سهل انگاری بنده بی تأثیر نبود.
اما چندی پیش، سرور و استادم جناب آقای فدوی، که افتخار شاگردی ایشان را در دوران دبیرستان داشته ام، نسبت به مطالب پیشین بنده بسیار ابراز محبت نمودند و توصیه های ایشان، مرا برآن داشت تا روال گذشته را ادامه دهم. لذا تلاش می کنم، دو مقاله ای را که در پنجمین کنفرانس بین المللی اقتصاد و علوم اجتماعی که در شهر پنانگ مالزی در دسامبر ۲۰۱۳ ارائه شد، تقدیم مخاطبان فرهیخته این سایت نمایم. عنوان مقاله نخست «مهاجرت بین الملل و افزایش فعالیتهای خیرخواهانهی زادگاهی؛ مورد مطالعه: منطقه لارستان، ایران» بود. که البته در شماره ۱۰، بخش هایی از آن آورده شد. (اینجا)
در بخشی از مقاله به رسمی که در میان اهل سنت منطقه لارستان رواج دارد اشاره شده است. ۳۰ درصد ساکنان لارستان را خانواده های اهل سنت تشکیل می دهند. مهمترین شهرهاى سنى نشین جنوب فارس، عبارتند از: اوَز، صحراى باغ و کوره، خور، بیدشهر، هرم و کاریان؛ و شهرستان خنج. مردم این شهرها شافعى مذهب مىباشند. در میان آنان، سنتی به نام «زکات» مرسوم است.
اهل سنت لارستان یک هشتم تا یک دهم درآمد سالانه خود را به نزدیکان خود، علی الخصوص بی بضاعتان و فقرا اختصاص میدهند. در این راستا متمولان لارستانی مقیم کشورهای عربی، سالانه مقادیر مشخصی پول را برای رابطین خود در لارستان میفرستند و آنان را مأمور میکنند که طبق لیست مشخصی که در اختیارشان است به خانواده های محروم و غیر محروم تقسیم نمایند. لذا این نکته جالب می نماید که در این رسم محرومیت خانواده ها در نظر گرفته نمی شود و همه از آن بهره مند می شوند. به عنوان مثال یکی از معتمدین منطقه لارستان که رابط برخی از متمولان سُنیِ خلیج رو و زادگاه آنان محسوب می شود اعلام می داشت در ابتدای ماه رمضان برخی از خلیج رو ها با ارسال پول برای او و تعیین نوع کالا، از قبیل یک کیسه برنج ۴۰ کیلویی و چهار حلب روغن، وی را مأمور می کردند که برای هر ۱۴۰ خانوار روستای مادری اش این اقلام را خریداری کرده و تحویل آنان دهد.
البته در آن کنفرانس یکی از حاضرین اهل نیجریه پرسید که آیا چنین رسمی فقط میان اهل سنت رواج دارد؟ و من با حدسیات خودم پاسخ مثبت دادم. چرا که این پدیده سنتی را به هیچ عنوان در مورد شیعیان نشنیده بودم.
در ادامه به معرفی برخی مؤسسات خیریه شهر لار پرداخته شد. البته این نکته را می بایست ذکر نمایم که توضیحات حاضر مربوط است به ۳ سال پیش و مسلماً اکنون وضعیت کمک رسانی و فعالیتهاشان مطلوب تر از گذشته است.
«مرکز مشارکت زنان نیکوکار بنی فاطمه لارستان»، در سال ۱۳۷۹، با هدف گردهم آوردن زنان و دختران سرپرست خانوار و محروم، با حمایت مالی یکی از خلیجروهای لارستانی تأسیس شده است. ساختمانی به مساحت ۷۲۰ متر مربع با کلیه تجهیزات مورد نیازِ این مرکز، با هزینه تقریبی ۳۰۰ میلیون تومان احداث و هم اکنون ۴۰زن و دختر سرپرست خانواده در آن مشغول به کارند و حدود۶۰ الی۷۰ خانواده نیز تحت حمایت غیر مستقیم این مرکز هستند. براین اساس فعالیت هایی چون پاک کردن، خشک نمودن و بسته بندی سبزی، تهیه انواع ترشی، مربا، شیرینی، نانهای محلی، تهیه غذا برای مجالس و تأمین نیروی کار برای خدمات خانگی، پرستار کودک و سالمند در مرکز توسط خود زنان سرپرست خانوار انجام می شود. این مؤسسه به صورت روزمزد دستمزد آنان را پرداخت میکند.
«دارالایتام امام علی(ع)»، ۳۰۰ یتیم را در قالب ۱۸۰ خانوار، تحت حمایت خود دارد. و هزینه های درمانی، آموزشی، ازدواج، تعمیر مسکن و لوازم ضروری زندگی آنان را، در قالب وام یا کمک، متقبل می شود. بیش از ۶۰ درصد کمک ها به این مؤسسه مربوط به مهاجران لارستانی است. این مؤسسه به عنوان برترین مؤسسه خیریه همکاری کننده و دارای تعامل با کمیته امداد امام خمینی در جنوب کشور برگزیده شد. (عصر مردم، ۱۳۸۷: ۲)
در آینده برخی دیگر از مؤسسات خیریه را بررسی خواهیم نمود.